قیمت خاک بالکلی به صورت عمده در مراکز معتبر

کاربردهای فراوان خاک باکلی در صنعت باعث شده که کیفیت و قیمت خاک بالکلی به صورت علمی و تجاری در مراکز معتبر، از طریق فضای مجازی پرسیده شود.

قیمت خاک بالکلی

بالکلی ها جزء ضروری اکثر موارد سفالی و سرامیکی هستند و قیمت خاک بالکلی توسط تولیدکنندگان از طریق فضای مجازی اعلام می‌شود.

کلمه بالکلی روزانه توسط تعداد زیادی از مردم در سراسر جهان استفاده می شود و بیشتر آنها نمی دانند دقیقا در مورد چه چیزی صحبت می کنند.

این ماده به راحتی پردازش می شود و پس از پخت در دمای بالا سفید یا نزدیک به سفید می شود، بنابراین به حق می توان آن را رس های شل مورد استفاده در صنعت سرامیک نامید.

تاریخچه نامگذاری بالکلی به روشهای اولیه استخراج و استخراج آنها از معدن (برای اولین بار در انگلستان) برمی گردد، به گونه ای که در ابتدا از ابزارهای دستی مخصوصی برای استخراج این مواد استفاده می شد که برش می زدند.

آنها را به شکل نامنظم مکعبی با اندازه‌های حدود 30 تبدیل می‌کردند. قبلاً بر حسب سانتی‌متر برداشت می‌شدند، اما به دلیل حمل، جابجایی و نگهداری این قطعات مکعبی، به تدریج گوشه‌ها و گوشه‌های آن‌ها کوبیده و گرد شده و به توپ تبدیل می‌شدند.

بنابراین آنها را به عنوان رس فله ای می شناسند و بالکلی نوعی خاک رس شبیه به کائولن است و تفاوت آن با کائولن در این است که انعطاف پذیری بالا و مقاومت حرارتی کمتری دارد.

با این حال، تفاوت زیادی در ترکیب شیمیایی خاک رس شل و کائولن وجود ندارد و تنها در نسبت و میزان سیلیس دخیل در ترکیب با هم تفاوت دارند.

ترکیب کلی خاک رس اغلب شامل 20-80٪ کائولینیت، 10-25٪ میکا و 6-65٪ سیلیس (کوارتز) است و علاوه بر این، آنها حاوی سایر مواد معدنی جزئی و برخی مواد کربناته با منشا گیاهی هستند.

البته در منابع مختلف ترکیبات دیگری نیز برای آنها ذکر شده است که تفاوت های جزئی با هم دارند، مثلاً میزان کائولینیت از 20 تا 95 درصد، کوارتز از 10 تا 70 درصد، ایلیت و کلریت از 5 تا 45 درصد و مواد آلی، مونت موریونیت ها، ترکیبات آهن، اکسید تیتانیوم و نمک های محلول است.

لازم به ذکر است که دامنه تغییرات در ترکیب شیمیایی و کانی شناسی و همچنین اندازه رس های موجود در ترکیب به ویژگی های متفاوت و منحصر به فرد رگه های نازک رسی تشکیل شده در منطقه رسوبی بستگی دارد.

بالکلی یک رس رسوبی با منشاء طبیعی است که به آن رس ثانویه نیز می گویند وبه این معنی که عوامل هوازدگی طبیعی باعث شده است که آن را از محل و مبدأ اصلی خود حرکت دهد.

رنگ طبیعی آن ممکن است از زرد باشدو از رنگ پریده تا سیاه متغیر است و این تغییر رنگ بستگی به وجود سایر مواد معدنی و مواد دیگری در آن است که با آن رسوب کرده اند.

این ماده معمولاً با درصدی از ماسه و رسوبات کربنی (لیگنیت) همراه است، به عنوان مثال برخی از لایه ها عمدتاً ماسه کوارتز و برخی از قسمت ها تقریباً به طور کامل زغال سنگ هستند، اما بیشتر لایه های سازنده سنگدانه ها از ترکیبی تشکیل شده اند.

کانی های رسی ریز، دانه ها (به ویژه کائولینیت ها) همراه با ترکیبی متغیر از رسوبات سیلیسی و کربنی است.

عامل ایجاد تغییر در نسبت عناصر تشکیل دهنده آن به محتوای مواد ورودی به رودخانه و هر محیط رسوبی که رسوب در آن ته نشین می شود بستگی دارد، در واقع میزان رسوب و کانی های رسی در آنها عمدتاً به منبع سنگ ها بستگی دارد که از آن آفریده شده اند.

بررسی ها نشان می دهد که هوازدگی عمیق و طولانی سنگ های منشا تقریباً تمام اکسیدهای آهن موجود در آنها را از بین می برد و این اکسیدها هستند که عامل اصلی رنگ زرد، قهوه ای یا قرمز رسوبات رسی تشکیل شده در حوضه رسوبی هستند.

خاک رس های رنگی حاصل از این اکسیدها معمولاً برای ساخت آجرهای ساختمانی، لوله های فاضلاب و سرامیک های رنگی استفاده می شود، اما در تولید سرامیک های سفید استفاده نمی شود.

در مناطقی که نواحی بالادست و ارتفاعات حوضه رسوبی از سنگ‌هایی با منشأ گرانیتی تشکیل شده و چشمه‌ها و نهشته‌های رسی در نتیجه هوازدگی عمیق آن‌ها به وجود آمده‌اند، سنگدانه‌های حاصل دارای ویژگی‌هایی مشابه کائولینیت‌ها خواهند بود.

اما رنگ پخت سفید دارند، اما اگر منشأ کانی‌های رسی تغییر سنگ‌هایی غیر از گرانیت‌ها باشد، رسهای حاصل اغلب دارای اجزای ظریف‌تر و ویژگی‌های پلاستیسیته بالا هستند، اما رنگ پخت تیره‌تری (از زرد به کرم) دارند.

به طور کلی، تعدادی شرایط نادر زمین شناسی برای تشکیل و نگهداری ذخایر رسوبی بالکلی ضروری است:

این شرایط عبارتند از:

سنگ های منبع غنی از کائولینیت و معمولاً دارای کمترین میزان اکسید آهن که فرسایش این سنگ ها و انتقال آنها به منداب ها یا حوضچه های آب نمک یا شیرین و ادامه فرسایش تا زمانی که اجزای تشکیل دهنده آن بسیار کوچک شود.

فرسایش محدود و کم عمق بعدی یا دفن عمیق رسوبات مرحله قبل در نهایت منجر به تشکیل مجتمع های بالخول می شود.

رس های گلوله ای می توانند ویژگی های متفاوتی داشته باشند، این گروه از کانی های رسی را می توان به دو قسمت اصلی تقسیم کرد

1- رس هایی با رنگ پخت نسبتاً روشن که اغلب حاوی درصد قابل توجهی عنصر کربنی در ترکیب خود هستند، در این دسته از رس ها، رس ها هستند. آبی (تیره یا روشن) نامیده می شوند (این بستگی به رنگ پس از پختن دارد) و بیشتر بال ها متعلق به این گروه هستند.

2- رس هایی با رنگ آتش سفیدتر اما خاصیت شکل پذیری کمتر که حاوی کربن کم یا بدون کربن بوده و در عوض درصد قابل توجهی از ماسه های کوارتز ریز دارند.

این نوع خاک رس ها اغلب به عنوان رس های شکسته شناخته می شوند زیرا دانه های کوارتز غیر چسبنده باعث ترک خوردن و شکستن سریع آنها می شوند.

برخی از انواع گل‌های گلی دارای خاصیت سیالیت هستند که در صورت غالب شدن قطعات سرامیکی بزرگ مانند قطعات بهداشتی، ارزشمند می‌شوند (در واقع سیالیت دو محلول گلدانی را افزایش می‌دهند، یعنی اگر بخواهیم سوسپانسیون را بدون اضافه کردن آب رقیق کنیم.

منابع و معادن عمده باکلی در ایران در شهرستان طبس و عمدتاً در نزدیکی روستای رباط خان قرار دارد و همچنین معادن پیروفیلیت اطراف شهر آباده به دلیل مشابهت با سایر منابع مورد استفاده صنعت سرامیک قرار می گیرد.